Hava iyiden iyiye kararmıştı. Yağmur ince ince çiseliyordu. Çocuk kapının eşiğine çekildi.
Çıplak ayakları üşümüştü. Daha yeni oturmuştu
ki saçaklı bir köpek kuyruğunu sağa sola sallayarak yanına geldi. Çocuk eliyle onu iter gibi yaptı.
- Hoşt, dedi.
Köpek aldırmadı. O da yağmurdan kaçmıştı.
Çocuğun yanına oturdu, ıslanmış olan ayaklarını iki defa yaladı.
Çocuk biraz çekinerek aşağı sarkık olan kulaklı başını okşadı. Köpek onun çıplak dizini yaladı.
Böylece anlaşmışlardı. Birbirlerine bir ziyanları dokunmayacaktı. Yağmur da bir yandan hızını arttırıyordu.
Çocuk kararan yollara üzüntü ile bakıyordu.
Eli hâlâ köpeğin başının üstündeydi.
Önündeki eşiğe oturdukları kapının arkasında bir takunya sesi duyuldu.'Kapı ağır ağır açıldı. Başı takkeli, arkasında bembeyaz bir entari bulunan bir ihtiyar adam kapının eşiğinde belirdi. Ayaklarındaki pabuçlar ayak bileklerine kadar uzundu ve oradan bileklerine bağlanmıştı. Elinde bir kap vardı. Köpek onu görünce kalkmış, kuyruğunu daha hızlı sallamaya başlamıştı.
İhtiyar adam durakladı:
- Sen de kimsin? diye sordu.
Çocuk ona ıslak gözleriyle baktı.
Yağmur hızını arttırmıştı.
Yaşlı adam kapının yanındaki tabağa getirdi
ği yiyeceği döktü. Köpek hem bunu yemeye başladı. Adam tekrar:
- Senin evin barkın yok mu? dedi.
Çocuk ağlamaya başladı:
- Babam beni kovdu, dedi.
- Baban seni kovdu mu?
- Hııı.
- Bir yaramazlık mı yaptın, dedi yaşlı adam.
- Ağladım da ondan, dedi çocuk.
KİTABIN DEVAMINI OKUMAK İÇİN KİTABI SATIN ALIN
